Gert Verhoeven

Gert Verhoeven considère son travail non pas comme le résultat d'un processus créatif, mais plutôt comme un instrument permettant d'étudier la place de l'art dans un environnement social. Son œuvre complexe et énigmatique se compose de dessins, de vidéos, d'installations et de sculptures. Il ne respecte pas les horaires et nie le passé. Il est critique de l'histoire (de l'art) qui, à son avis, est trop déterministe. Les œuvres de Verhoeven recherchent des possibilités d'évasion dans l'art et la vie. Ils ne suivent pas un schéma fixe ; il rejette le choix entre ‘oui’ et ‘non, entre possibilités et non-possibilités. Verhoeven veut garder toutes les possibilités ouvertes et se distancie donc des catégories et des définitions de l'histoire de l'art. D'une manière ironique, il se relativise et essaie de faire appel au subconscient. Le travail de Verhoeven est un jeu avec la construction identitaire, les clichés de la subjectivité et les limites des modèles d'interprétation.

Gert Verhoeven beschouwt zijn werk niet als het resultaat van een creatief proces, maar meer als een instrument om de plaats van kunst in een sociale omgeving te onderzoeken. Zijn complexe, cryptische oeuvre bestaat uit tekeningen, video’s, installaties en sculpturen. Hij houdt zich niet aan schema’s en ontkent het verleden. Hij staat kritisch tegenover de (kunst)geschiedenis, die volgens hem te determinerend is. Verhoevens kunstwerken zoeken naar ontsnappingsmogelijkheden in de kunst en het leven. Ze volgen geen vast patroon; hij verwerpt het kiezen tussen ‘ja’ en ‘nee’, tussen mogelijkheden en niet-mogelijkheden. Verhoeven wil alle mogelijkheden openhouden en neemt daarom afstand van de categorieën en definities uit de kunstgeschiedenis. Op een ironische manier relativeert hij zichzelf, en probeert hij het onderbewustzijn aan te spreken. Verhoevens werk is een spel met de identiteitsconstructie, de clichés van subjectiviteit en de beperkingen van interpretatiemodellen.